In Mauritanië kende ik de moeilijkste periode. De ritten waren gewoon vreselijk. Het rijden zelf viel best wel mee, maar de onwetendheid blijft aan je knagen. Eén keer vergat ik de achterste tank met benzine te vullen. Bij aankomst had ik nog net één litertje over. Ik moest het soms ook doen met één of twee uurtjes slaap. En dan nog 27 of 28 uur op de motor . Ik ben elke dag mezelf tegengekomen. Ik sliep verschillende keren met mijn kleren aan naast mijn motor.
Tijdens de rally heb ik mijn motor van alle kanten gezien : boven me, onder me naast me. Het was ongelofelijk zwaar maar de motor bleef draaien. Gelukkig bleef ik gespaard van kwetsuren.